vuurklip Afrikaans    Peter Blum    Boerneef    Carol Clark    TT Cloete    Clinton V. du Plessis    Louis Esterhuizen    Elisabeth Eybers    Ingrid Jonker    AD Keet    Olga Kirsch    DJ Opperman    SJ Pretorius    Veralda Schmidt    Adam Small

INGRID JONKER uit Versamelde Werke (Perskor 1975) ONTVLUGTING (1956)    vir Abr. H. Jonker LIED VAN DIE LAPPOP Ek is die lappop wat nie praat en maak net op jou liefde staat Saans lê ek blind en stil en doof en lig nie meer my semel-hoof My hande roer nie en my lyf word met jou weggaan koud en styf Sonder jou hulp kan ek nie loop: jy het my sommerso gekoop en sal my nog een Guy Fawkes-nag goedmoeds verbrand en daaroor lag. Ek is die lappop sonder gees My pyn jou luid gevierde fees. ROOK EN OKER (1963)    vir Uys Krige en Jack Cope EK HERHAAL JOU Ek herhaal jou sonder begin of einde herhaal ek jou liggaam Die dag het 'n smal skadu en nag geel kruise die land sonder aansien en die mense 'n ry kerse terwyl ek jou herhaal met my borste wat die holtes van jou hande namaak BITTERBESSIE DAGBREEK Bitterbessie dagbreek bitterbessie son 'n spieël het gebreek tusen my en hom Soek ek na die grootpad om daarlangs te draf oral draai die paadjies van sy woorde af Dennebos herinnering dennebos vergeet het ek ook verdwaal trap ek in my leed Papegaai-bont eggo kierang kierang my totdat ek bedroë weer die koggel kry Eggo is geen antwoord antwoord hy alom bitterbessie dagbreek bitterbessie son TOE MAAR DIE DONKER MAN Op die groen voetpad van die horison ver om die aarde skat, stap 'n ou man wat 'n oop maan dra in sy hare Nagtegaal in sy hart jasmyn gepluk vir sy oop knoopsgat en 'n rug gebuk aan sy jare.    Wat maak hy, mammie? Hy roep die kriekies Hy roep die swart stilte wat sing soos die biesies, my hart en die sterre wat klop tok-tok liefling, soos die klein toktokkies in hul fyn-ver kring.    Wat is sy naam, mammie? Sy naam is Sjuut Sy naam is Slaap Meneer Vergeet uit die land van Vaak Sy naam is toe maar hy heet, my lam Toe maar, die donker man MY POP VAL STUKKEND Die skaduwee waarsku die straat geslinger uit 'n hoë balkon deur die skaars jakarandas van die lug die skaduwee waarsku die son deur die lied van die penniefluitjies geval op die dreunende staraat my pop met 'n naam soos 'n liggaam wat net soos 'n mens kon praat My pop soos 'n mossie geskiet korrel-kaal van die vensterbank of was dit die wind uit die verte of was dit my eie hand My pop het geval toe die son sy brons klok lui uit die lug toe die wolke die mure wit kalk val die skaduwee daarin terug Die skaduwee waarsku die son porselein met die ver lug bo - as ek sou val uit 'n hoë balkon as ek sou breek lyk ek ook só ONS    (vir andré) só sal jy áfstérf van my soos jou vergeefse saad nakend soos water brandblink soos laat april soos hande nakend mooi soos sterflikheid soos 'n laaste woord treurig soos bloed geen kleine dood môre brandblink ons onverwek- te saad môre breek die bloeisels nuwe meisies soos maagde môre sterf ek en jy KANTELSON (1966)    Vir Simone HOND Ek lê onder jou hand - 'n brak in die knorrende stilte in die tjankende maan getralie tussen die sterre, sy in haar ontsettende wit kom en gaan. (Ek wou ook nog gaan hase jag oor my eie karoo oor my brandende vlakte van oker tot oker, o wit vlaktes van jou hande!) Vanaand sal ek met my tande oop ruk aan die sluwe ritme van die maan luiter na my soetheid en verte my langluidende blaf uit my hok; wit maan, wit baas, in die nag. EK BETREUR JOU Ek betreur jou wasige liggaam blou soos jou oë wasig en wyd die see My hand van stof kan jou nie behoed nie kan skaars die pad verander waarop jou neerslagtige voetstappe moet rus in wier My hand van stof kan die rotse nie trotseer nie Maar die meeue kan ALLES WAT BREEK Alles wat breek, val of eindig - soos die uitstorting van die saad - het geen ander betekenis as die verraad Want alles gevorm, voltrek of begin - soos die lewe verwek in die skoot - het geen ander volbrenging as in die dood MY OMHELSING HET MY     VERDUBBEL My omhelsing het my verdubbel my borste roep na mekaar die twee kopspelende maats en my hande omsluit my geheime in 'n kamer ver weg agter die gestorte herfs kyk jou oë verdwaas na die spieël van jou lyf