vuurklip Nederlands    Gerrit Achterberg    Hans Andreus    Robert Anker    Anoniem (14e Eeuw)    Bernlef    Oda Blinder    Jeaan Bruggeman    Remco Campert    Louis de Bourbon    Tsead Bruinja    Herman de Coninck    Jan Hanlo    Ingmar Heytze    A. Roland Holst    Adriaan Jaeggi    Dirkje Kuik    Harry Mulisch    Martinus Nijhoff    John O'Mill    Ankie Peypers    Ilja Leonard Pfeijffer    Gerard Reve    Kees Stip    Alfred Schaffer    Nico Scheepmaker    Annie M.G. Schmidt    Patty Scholten    Jan Spierdijk    Jotie 't Hooft    Toon Tellegen    Nes Tergast    Jan Theuninck    Eric van der Steen    Jacqueline van der Waals    Anton van Duinkerken    Pierre van Laeken    Ellen Warmond    Hans Warren    Riekus Waskowsky    Jan Wolkers    Daan Zonderland

Daan Zonderland Pseudoniem voor Daniël Gerard van der Vat (1909-1977) Promoveerde in 1936 te Groningen in de Engelse taal en de letterkunde. Hij was aanvankelijk leraar Engels maar werd later correspondent van 'De Tijd' te Londen. Daan Zonderland behoort tot de belangrijkste dichters van kolderrijmen en nonsensgedichten. Zijn verzen betekenen voor jongeren een verfrissende ontdekking in het land der poëzie, zij kunnen ook vaak gezongen worden. De verzen van Daan Zonderland hebben een wat langere adem dan de meeste nonsensgedichten, het zijn verzen met meestal een verrassing of een aardigheidje. Hier volgen enkele van zijn pennenvruchten uit de bundel: Redeloze Rijmen en alle andere verzen. Bron: http://home.hetnet.nl/~corpetrus/dichters/DaanZonderland.htm In de grote stad van Londen Wonen honderdduizend honden Die op sanitaire gronden Telken dage vele malen Stil staan bij lantarenpalen Londen nam tot onze stichting Dan ook op zich de verplichting Voor een goede straatverlichting Iets dat, volgens vele honden, Elders zelden wordt gevonden. Een oude man in Gaasterland Die nam een bronzen vaas ter hand En sloeg - niet zonder tegenzin - Zijn goede vrouw de schedel in Toen men hem daarop arresteerde En naar de rede informeerde, Zei hij - zonder plichtplegingen - ‘Uit schoonheidsoverwegingen.’ Er zwom een garnaal door het Kattegat Hij was op weg naar Zweden. Daar was door een droef ongeval Zijn tante overleden. Zij was een echte barones In de garnaalse adel. Zij was gevallen van haar paard (Een zeepaard zonder zadel). Daarom was haar bedroefde neef Op weg naar ‘t verre Zweden. Ach, niemand weet hoeveel er door Garnalen wordt geleden. Er ging een schouder door de laan. Daar zaten rug nog armen aan. Hij had geen mond om mee te praten, Geen buik of borst of ledematen. En ieder die de schouder zag, Zei medelijdend: ‘Goeden dag’. Alleen een boer die varkens hoedde Riep in een vlaag van vrome woede: ‘Hoe waagt een schouder rond te gaan Alleen en zonder kleren aan !’ Waarop de varkens somber knorden: ‘Wat moet er van de wereld worden’. De rouwmoedige geit Een koe stal op een goede morgen Een groot vat bier uit een café. Daarop schreef zij met grote letters: ‘Le jour de gloire est arrive? Tezamen met twee oude vrienden, Een kikker en een witte geit, Ging zich de koe aan bier te buiten Een toonbeeld van onmatigheid. Daar dronken koe en geit en kikker, Daar dronken zij den ganse dag, Eerst toen het grote biervat leeg was, Kwam er een eind aan het drinkgelag. De koe kon geen boe noch ba meer zeggen. De dronken kikker gaf geen kik. Alleen de geit zei tussenbeide Verdrietig en berouwvol: ‘Hik’! De graaf Er woonde in Jemeppe (Een plaatsje dicht bij Luik) Een graaf die Vlaams en Frans sprak En bovendien nog buik. Vlaams sprak hij met de boeren En Frans met de pastoor En met zijn knechten sprak hij Vlaams Met Frans er tussen door. Doch buik sprak hij uitsluitend In zijn studeervertrek, Als hij behoefte voelde Aan een intiem gesprek. Een kangoe roeide door een vaart Waar een kroko dilde Toen een zwaargebaarde bok Van de kade gilde: 'Werwaarts is mijn lief gevlucht? Waar is mijn Mathilde?' Maar de kangoe roeide voort En de kroko dilde.